Mga Lalake sa Buhay Ko (part II): Kiddielet

Wala akong maisip sabihin o maisulat

Mga mata  ay pula na at kita ang ugat

Kanina ko pa tinitingnan ang mga larawan,

nating dalawa galing sa baul ng nakaraan.

Naiinis ako, ang dami kong gustong sabihin,

sa’yo at sa buong mundong nakakabasa nito.

Pero halos wala akong maisulat, hay nako!

Inaantok na ako, at kahit lumang litrato,

‘di ako makapili o makapag-edit man lang.

‘la tuloy akong mairegalo o alay man lang.

Tatapusin ko na itong sinusulat kong ito.

Antok na antok na kasi ako, dudugtungan ko:

Para kang asukal

Sintamis mong magmahal

Para kang Pintura

Buhay ko ikaw ang nagpinta

Para kang unan

Pinapainit mo ang aking tiyan

Para kang kumot

Na yumayakap sa tuwing ako'y nalulungkot

Kaya't wag magtataka

Kung bakit ayaw kitang mawala

Kung hindi man tayo hanggang dulo

Wag mong kalimutan

nandito lang ako

laging umaalalay

hindi ako lalayo

Dahil ang taning panalangin ko ay ikaw

Hindi nga tayo naging tayo, ngunit ganun pa man

‘Di pa rin kita maiwan-iwan, siguro dahil…

Mahal kita.